Wundermistrz. Powołanie Morrigan Crow

Tytuł: Wundermistrz. Powołanie Morrigan Crow

Autor: Jessica Townsend

Data publikacji: 04.04.2019

Gatunek: Fantasy, Literatura dziecięca

Ilość stron: 458

Jak zapewne pamiętacie z mojej poprzedniej recenzji, zakochałam się w historii pechowej Morrigan. Autorka sprawiła, że poczułam się znów niczym młoda dziewczynka eksplorująca Hogwart razem z Harrym! Każdą stronę tej serii pochłaniam w zawrotnym tempie. Poniżej wytłumaczę, czym urzekła mnie Jessica Townsend tym razem!

Opis fabuły

Morrigan wreszcie pozbyła się klątwy i zniknęła z radaru ciupaków. Zapowiada się, że początek roku w akademii stanie się początkiem nowego, lepszego życia. Niestety, nie wszystko idzie po myśli dziewczynki i szkolne realia zamiast sielanki, oferują ostre przebudzenie. Bohaterka walczy, aby odnaleźć miejsce w swojej jednostce oraz Towarzystwie Wunderowym. Dryg, który miał stanowić jej wybawienie, zaczyna przypominać kolejną klątwę. Gdy w Nevermoorze zaczynają znikać mieszkańcy, Morrigan może okazać się jedyną osobą zdolną ich odnaleźć.

Opinia

Już od pierwszych stron zostałam wciągnięta w nieustępliwe sidła akcji. Przygoda Morrigan w Katowie była jednocześnie oryginalna i wywołująca nostalgię. Nie miałam pojęcia, czego spodziewać się po zwariowanej akademii ani jak dziewczynka się tam zaaklimatyzuje.


Za nic w świecie nie rozgryzłabym, kto tak naprawdę jest złoczyńcą ani sprawcą wszystkich nieprzyjemności, przez które przechodzi młoda Morrigan. Intryga została tak świetnie zaplanowana, że kończąc ten tytuł siedziałam z opadniętą szczęką! Najlepszy (albo i najgorszy) moment książki, to chwila, w której zrozumiałam znaczenie jej okładki. Autorka sprytnie wszystko połączyła, zwalając mnie z nóg.

Kilmat Nevermooru jest niezwykły. Miasto stanowi jednocześnie zagrożenia, jak i azyl dla tak różnorodnych mieszkańców. Każdy odnajdzie w nim swoje miejsce. Autorka ma nawet bujniejszą wyobraźnię od mojej i świetnie przekierowała swoje zdolności. Nie wiem, jak udało jej się wykreować wszystkie te mroczne zaułki i kolorowe stragany w zaledwie kilkuset stronach. Wręcz marzyłam, abym i ja trafiła do tej magicznej krainy.

Po raz kolejny miałam okazję spędzać czas z moim ulubionym duetem, czyli z Morrigan i Jupiterem. Ci przyjaciele są swoimi zupełnymi przeciwnościami, ale ich relacja jest wyjątkowa. Szalonego rudzielca, którego pomysły mogą wydawać się szalone i nieuzasadnione, zawsze równoważy sceptyczna dziewczynka, która nie pogardzi sarkazmem.


Jupiter jest zdecydowanie bardzo zawiłym charakterem, choć może na takiego nie wyglądać. Pod fasadą radosnego rozgardiaszu, kryje się mądry mężczyzna, który nieustannie stara się pomóc innym. Gorąco zaangażowany w bezpieczeństwo Nevermooru i dobrobyt Morrgian, wciąż znajduje czas na drobne przyjemności, by umilić swojej podopiecznej codzienność. 

Główna bohaterka znacząco się rozwinęła w porównaniu z prequelem. Dorosła do tego, by zaakceptować siebie. Zrozumiała, że akceptacja przez rówieśników nie może decydować o jej szczęściu i pogodziła się ze swoją "przypadłością", a nawet nauczyła się ją lubić! Podziwiam ją za upór w dążeniu do zbudowania swojej przyszłości.

Drugi tom był nawet lepszy od pierwszego, czego się zupełnie nie spodziewałam! Mam teraz tak wiele pytań i niestety muszę czekać kolejne długie miesiące, by następna część serii dostarczyła mi odpowiedzi. Odnalazłam kolejną serię, która na zawsze trafi na listę moich ulubieńców.

Ocena końcowa

(10/10)


⇼

Za możliwość przeczytania książki, dziękuję wydawnictwu Media Rodzina.