Bratobójca

Tytuł: Bratobójca (Wojny Lotosowe, cz.2)

Autor: Jay Kristoff

Data publikacji: 16.03.2016

Gatunek: Fantasy, Steampunk

Ilość stron: 630

Niedawno opowiadałam Wam o "Tancerzach Burzy", a już popełniłam recenzję drugiej książki cyklu. Po powolnym starcie, naprawdę wciągnęłam się w steampunkowy świat Kristoffa. Wszystkie osoby, które nie czytały pierwszej części, odsyłam do wcześniejszej recenzji. W tym artykule znajdują się spoilery ważnych wydarzeń.

Opis fabuły

Shimę ogarnął chaos. Śmierć szoguna wywołała skrajne emocje u jego poddanych. Wybuch wojny domowej wisi w powietrzu, klany spierają się ze sobą, kto zajmie miejsce Yorimoto na tronie. Rebelianci rezydują nawet w pałacu szoguna. Po środku tego wszystkiego, znajduje się Yukiko. Zwycięstwo nie przynosi jej radości i nie jest w stanie dłużej wysłuchiwać ogłaszania jej bohaterem. Zaślepia ją strata ojca, z którą nie może się pogodzić. Umiejętność Przenikania zaczyna doprowadzać ją do szału, nieustannie narastając w siłę.

Gildia Lotosowa wykorzystuje rozłam w społeczeństwie, aby umocnić swoją pozycję. Knowania nie mają końca, gdyż zamierzają oni pełnić władzę. Wrogowie otaczają dziewczynę z każdej strony, a oczekiwania Kage wobec bohaterki wciąż rosną. Jak poradzi sobie młoda kobieta w obliczu straty, gdy największym przeciwnikiem zdaje się być jej własne ciało?

Opinia

Po raz kolejny otrzymaliśmy stosunkowo powolną akcję, która później się rozkręciła. Przestało mi to przeszkadzać, gdyż zaczęłam to uznawać za szczególny styl Kristoffa. Natłok wydarzeń pojawiających się wraz z przekładanymi stronami, zupełnie mi to rekompensuje. 

Nad tym tytułem, musiałam być bardziej skupiona, niż nad jego poprzednikiem. Zostały wplecione dodatkowe perspektywy nowych bohaterów i akcja często przeskakiwała pomiędzy nimi. Szybko wczułam się jednak w jej rytm i czerpałam przyjemność z bliższego poznania innych mieszkańców Shimy.

Przedstawione osoby miały bardzo ciekawe życiorysy i niemal natychmiastowo poczułam z nimi więź. Poznaliśmy dokładniej niezłomną Michi, która walczyła do samego końca oraz Hanę, złamaną, ale wciąż silną, która wierzyła w szansę na lepsze jutro.

Dorosła również główna bohaterka. Czytało się z jej perspektywy dużo przyjemniej niż w pierwszej części, choć trawiona była stratą i potwornym bólem fizycznym. W ciągu tego utworu wreszcie przejrzała na oczy i uświadomiła sobie, że to nie gniewem powinno się kierować w życiu, a miłością. Było mi jej strasznie szkoda, gdy walczyła z kolejnymi przeszkodami, ale nigdy nie przestałam w nią wierzyć!

"Między, pod i poza wszystkim innym, czym mogę być, przede wszystkim jestem twój. 
Nigdy cię nie opuszczę, nigdy cię nie porzucę. 
Możesz na mnie polegać, tak jak polegasz na słońcu, że wzejdzie, 
czy na księżycu, że zniknie o poranku. 
Ty bowiem jesteś moim sercem."

Przepiękna relacja Yukiko z Buruu jedynie wezbrała na sile, przestając być jedynie zażyłą przyjaźnią. Dziewczyna i tygrys gromu stali się nierozłączną jednością, zahartowani przez ostatnie, trudne miesiące.

Nie mogę uwierzyć, w jaki sposób autor zakończył tę książkę. Kiedyś Jay Kristoff stwierdził, że nie wierzy w szczęśliwe zakończenia i dokładnie to widać w "Bratobójcy". Chciało mi się krzyczeć na  widok wszystkich niepomyślności stojących na drodze moich ulubionych postaci. Gdyby to zależało ode mnie, kilku *ekhem* bohaterów już dawno by nie żyło.

Biegnę czytać "Głoszącą Kres". Nie mogę się doczekać odkrycia, jak zakończy się ten cykl! Mam nadzieję, że nie skończę pusta, z emocjami zużytymi na usilne błagania i groźby, by uratować los Yukiko. 

Ocena końcowa

(8/10)