Magiczne moce w "Prawdodziejce"

Tytuł: Prawdodziejka

Autor: Susan Dennard

Data publikacji: 12.10.2016

Gatunek: Fantasy

Ilość stron: 394

Długi czas zajęło mi zabranie się za "Prawdodziejkę". Choć znajdowała się na mojej półce od dobrych kilku miesięcy, moją uwagę zawsze przykuwał inny tytuł. Nareszcie podjęłam się zwiedzania magicznego świata, gdzie królują osoby obdarzone niezwykłymi zdolnościami. Tematyka czarodziejek staje się powoli oklepana i byłam ciekawa, co zaproponuje mi Dennard.

Opis fabuły

Safiya i Iseult to nastoletnie czarodziejki, których dotychczasowe życie wystawione było na wiele prób. Starają się wiązać koniec z końcem i wreszcie wyrwać się z zza ciasnego mieszkania swoich nauczycieli. Los zdecydował, że Safyia stanowi jedyną żyjącą obecnie prawdodziejkę, jest w stanie wyczuć kłamstwa. Kiedy dziewczynom przydarzają się kłopoty, zawsze poszukują rozwiązania razem, w końcu są więziosiostrami. Połączyła ich więź silniejsza niż zwykła przyjaźń. Kiedy Safiya przegrywa pieniądze w karty, czarodziejki zastawiają pułapkę, aby je odzyskać. Pech chciał, że napadają na zupełnie inną osobę, przez co zaczyna na nie polować potężny krwiodziej. Od tego momentu, muszą być ostrożniejsze niż zawsze i prędko obmyślić plan, który pozwoli im zachować się przy życiu. Niestety, nie mają zbyt wiele czasu, krwiodziej depcze im po piętach...

Opinia

Koncept książki zapowiadał się ciekawie. Choć przez pierwszą połowę książki akcja była wartka, byłam odrobinę znudzona. Na szczęście, im dalej posuwała się historia przyjaciółek, tym bardziej byłam w nią zainwestowana. Nie spodziewałam się wielu z występujących zwrotów akcji, przez co czytanie tego tytułu przestało być tak monotonne, jak przy rozpoczęciu.


Obawiałam się, że nie polubię głównej bohaterki, Safiyi. Mamy zupełnie odmienne charaktery i z początku nie podobała mi się jej ogromna impulsywność. Autorka mnie nie zawiodła i wprowadziła znaczący rozwój postaci. Pod koniec tego tomu, miało się wrażenie, jak gdyby była ona zupełnie inną osobą! Mogliśmy obserwować, jak z rozkapryszonej nastolatki, zaczyna dojrzewać w rozsądną kobietę, która nie przejmuje się wyłącznie własnym dobrem, a staje się prawdziwą altruistką.


Iseult była dla mnie zupełnie inna! Pokochałam jej skromną postać. W swoim niedługim życiu, wiele wycierpiała. Wciąż prześladowana przez nienawistny lud, który nie szanuje jej pochodzenia. Dziewczyna miała podstawy do tego, by być wściekłą i chcieć tę złość uzewnętrznić lecz nigdy do tego nie dopuściła. Zaskakiwała prześladowców i zamiast agresją, odpowiadała łagodnością. Zyskała ogromny szacunek w moich oczach.


Dziewczyny od początku miały piękną cechę, za którą je podziwiałam. Stawały za sobą murem, niezależnie od sytuacji. Zachwyca mnie takie przedstawienie relacji, w której nie ma miejsca na fałsz i zaniedbanie. Nieważne, jak źle by było, więziosiostra nie opuści więziosiostry, w końcu zgodnie z ich powiedzeniem, "więź nie woda".


Wbrew moim obawom, przywiązałam się do bohaterów. Nawet Merik, którego nie mogłam rozgryźć, wzbudził we mnie ciepłe uczucia. Zawsze dbał o swój lud, który darzył go ogromną miłością. Widać było, że zrobiłby wszystko, by poprawić los mieszkańców Nubrevny. Szkoda mi było tego młodego mężczyzny. Zupełnie niedoceniany przez swoją królewską rodzinę, nie potrafił radzić sobie z emocjami. Nie dopuszczał ich do siebie i reagował gwałtownością, tak jak Safyia.


Susan Dennard pozytywnie mnie zaskoczyła. Nie miałam wielkich oczekiwań, ale nie zawiodłam się na tym tytule. Udało jej się wciągnąć mnie w karty "Prawdodziejki", pomimo mojego początkowego oporu. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów, jakie czekają dzielnych bohaterów. Z lubością będę śledzić ich rozwój i kiełkujące uczucia.

Ocena końcowa

(7/10)